Ćwiczenia czytania

Ćwiczenia czytania i formy pomocy w czytaniu

– wskazówki dla rodziców dzieci z trudnościami w czytaniu

odczytywanie wyrazów, w których sylaby są zaznaczone różnymi kolorami,

np. lokomotywa,

„falbankowanie” sylab, np.  królewna,   telewizor

krzyżówki, rebusy

Czytanie na czas

Dziecko dwukrotnie czyta ten sam tekst na czas. Czas mierzymy przed rozpoczęciem i po zakończeniu treningu – wpływa to na dziecko mobilizująco.

Czytanie w parach (dorosły i dziecko)

Dorosły i dziecko czytają razem na głos ten sam tekst. Dorosły czyta spokojnie, niezbyt głośno i bardzo powoli, wydłużając wyrazy (jakby śpiewając); czytamy całymi wyrazami, unikając głoskowania i skandowania sylab. Stopniowo, w miarę postępów dziecka dorosły ścisza głos do szeptu.

Czytanie na raty

Uczeń młodszy

1.   Dziecko czyta na głos

  (zależnie od możliwości: od jednej lub kilku linijek tekstu do pół strony),

2.   Dziecko czyta razem z dorosłym na głos („chórem”, dorosły nieco ciszej)

  (dwa razy więcej, np. od dwóch linijek do 1 strony),

3.   Dorosły czyta dziecku na głos*

  (trzy razy więcej, np. od trzech linijek do 3 stron),

4.   Dziecko czyta samo po cichu

  (cztery razy więcej, np. od 4 linijek do 4 stron)

powtórka z całego cyklu (pkt  1 – 4)

5.   Streszczenie przeczytanego tekstu (ustne – opowiadanie lub pisemne – w formie planu czy wypracowania) lub dyskusja nad tekstem.

Uczeń starszy

  1.   Dziecko czyta na głos

  (zależnie od możliwości: od ok. pół – 1 strony),

2.   Dorosły czyta dziecku na głos *

  (trzy razy więcej, ok. 3 stron),

3.   Dziecko czyta samo po cichu

  (cztery razy więcej, ok. 4 stron), powtórka całego cyklu (pkt 1 – 3),

4.   Streszczenie przeczytanego tekstu  (ustne – opowiadanie lub pisemne w formie planu czy wypracowania) lub dyskusja nad tekstem,

5.   Podsumowanie przeczytanego rozdziału – streszczenie rozdziału i dyskusja nad wybranymi problemami.

*    Dobrze, aby dziecko, słuchając tekstu czytanego przez dorosłego, jednocześnie śledziło go w książce. Najlepiej więc mieć drugi egzemplarz lektury.

Czytanie innym

Czytanie innym, np. babci, młodszemu rodzeństwu sprawia, że dziecko czuje się potrzebne, jest przez to dowartościowane. Wcześniej dziecko powinno w ciągu kilku dni przygotować się do tej formy czytania.

Kolorowe nakładki ułatwiające czytanie

Przezroczysta, kolorowa nakładka szczególnie dobrze służy w przypadkach wzmożonej wrażliwości wzrokowej, gdy czarny druk na białym tle kartki stwarza zbyt silny kontrast i tym samym przeszkadza we wzrokowym odbiorze tekstu (powodując zmęczenie oczu, ból, łzawienie).

Dzięki odgraniczeniu czytanej linijki tekstu nakładka przynosi  korzyść również osobom z zaburzeniami ruchów gałek ocznych oraz słabo wyćwiczonym czytelnikom, którzy gubią się w tekście podczas czytania.

Książka mówiona

„Książki mówione” to taśmy magnetofonowe z nagraniami lektur szkolnych, które służą dzieciom w przyspieszeniu procesu czytania lektur. Można je wypożyczać w bibliotekach dla osób niepełnosprawnych (niewidomych), bibliotekach pedagogicznych, w dużych bibliotekach publicznych. Rodzice prezentują początek „książki mówionej” i dziecko kontynuuje czytanie reszty rozdziału z użyciem kasety magnetofonowej.

Coraz częściej dostępne są też audiobooki (książki na płytach CD w formacie Audio CD lub na płytach CD w formacie mp3, lub w postaci plików mp3 do ściągnięcia na komputer).

Etapy pracy z „Książką mówioną”

słuchanie tekstu z taśmy z jednoczesnym śledzeniem go w książce (czytaniem) (2 strony),

słuchanie tekstu – bez czytania (kilka stron), powtórka (pkt 1 – 2),

streszczenie przeczytanego tekstu (ustne lub pisemne – w formie planu czy wypracowania) lub dyskusja nad tekstem,

podsumowanie przeczytanego i wysłuchanego rozdziału – streszczenie i dyskusja.

Opracowała mgr Agnieszka Załęska m. in. na podstawie:

M. Bogdanowicz, A. Adryjanek, M. Rożyńska „Uczeń z dysleksją w domu. Poradnik nie tylko dla rodziców” oraz M. Bogdanowicz, A. Adryjanek „Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów”