Wskazówki odnośnie pracy nad poprawną pisownią:
wskazane jest wykorzystanie kolorów – przypisanie poszczególnym ortogramom (tzn. ż, rz, ó, u, h, ch, i wyjątkom) stałych kolorów i stosowanie ich w zapisie wyrazów z trudnościami ortograficznymi,
np. ó – różowe u – czarne
rz – granatowe ż – zielone
ch – czarne h – brązowe wyjątki na czerwono
w zeszycie warto prowadzić osobisty słowniczek ortograficzny (zapis wyrazów trudnych dla danego ucznia, odpowiednio pogrupowanych),
ważne jest tworzenie rodzin wyrazów, np. król, królewski, królował, królestwo (szczególnie ważne w słowach, których pisownia nie daje się objaśnić),
dobre efekty przynosi pisanie z pamięci wyrazów, zdań (uczeń odczytuje wyraz, zdanie, powtarza na głos, analizuje wyrazy z trudnościami, wyobraża je sobie w pamięci, a następnie zapisuje),
po pracy z daną parą ortografów, np. ó – u, można wykonywać ćwiczenia pisania ze słuchu, czyli dyktando (dorosły dyktuje kilka zdań (po jednym zdaniu), następnie dorosły sprawdza i określa tylko liczbę błędów, a uczeń sam znajduje i poprawia błędy),
ważne, aby błąd wymazać, zakleić, a na jego miejscu wpisać poprawny wyraz,
w wypadku niezwykle uporczywych błędów w wyrazach pozbawionych reguł ortograficznych można stosować wymyślanie odpowiedniego skojarzenia czy narysowanie obrazka przez dziecko albo odczytanie lub wymyślenie wierszyka z określonymi wyrazami,
wskazane jest wielozmysłowe utrwalanie prawidłowego wzorca wyrazu z trudnością ortograficzną poprzez wykorzystanie możliwie wszystkich zmysłów (pisanie wyrazu, jednoczesne wymawianie go; dotykanie wzorca z jednoczesnym wypowiadaniem wyrazu z kontrolą i bez kontroli wzroku; pisanie na różnych powierzchniach – pionowych, poziomych, w powietrzu, zabawa w odgadywanie przedstawionego ruchowo wyrazu itp.),
bardzo ważne są wielokrotne powtórzenia (najlepiej w urozmaiconej formie),
dobra jest zasada „mało a często”,
ważne jest urozmaicanie nauki poprzez zabawy ortograficzne, gry, krzyżówki, „Scrabble”, rebusy, zagadki, logogryfy,
można też pionowo zapisywać zdania z trudnymi wyrazami,
lub pisać na komputerze (zwalnia to tempo pisania, sprzyja refleksji i rozbiciu automatyzmów kinestetycznych).
w pracy nad ortografią można również wykorzystać programy komputerowe, np.
„Sposób na ortografię 1.1” (dla uczniów klas IV – VI szkoły podstawowej)
„Samouczek ortograficzny 1.3” (dla uczniów gimnazjów i szkół średnich)
„Ortografia to pestka! 1.0” (dla uczniów klas IV – VI szkoły podstawowej)
„Piszę bezbłędnie! 1.0” (dla uczniów gimnazjów i liceów)
„Dyslektyk 2”
„Sposób na dysleksję”
„Ćwiczenia na materiale niewyrazowym dla uczniów mających trudności w nauce ortografii” cz. 1 i 2
„Nauka ortografii” (u czy ó, rz czy ż, ch czy h, spółgłoski miękkie, nauka pisowni ą, om, on, ę, em, en)
„Klik uczy ortografii” (dla dzieci w wieku 7-11 lat)
niezwykle ważne są nagrody za wkład pracy, dobrze wykonane ćwiczenie
Drogi Rodzicu, Uczniu! Pamiętaj!
Dysleksja nie może być wymówką!
Uczeń ma prawa, ale również obowiązki!
Prawa
uczniów z dysleksją są związane z dostosowaniem wymagań szkolnych i sposobu oceniania do możliwości ucznia (nauczyciel zobowiązany jest przestrzegać wskazań zawartych w opinii wydanej przez poradnię), do pisania sprawdzianów i egzaminów w warunkach dostosowanych do rodzaju trudności. Uczeń z dysleksją ma również prawo do objęcia go pomocą specjalistyczną w ramach zajęć korekcyjno – kompensacyjnych.
Obowiązkiem
ucznia z dysleksją jest podjęcie dodatkowej pracy nad swoimi trudnościami oraz dokumentowanie jej (wykazanie się przed nauczycielem swoją pracą nad przezwyciężaniem trudności). Obowiązkiem rodziców uczniów z dysleksją jest współpraca ze szkołą, poradnią oraz praca z dzieckiem nad jego trudnościami w domu (ponieważ bez współpracy rodziców praca terapeutyczna jest niewykonalna) oraz wypełnianie zaleceń zawartych w opinii wydanej przez poradnię.
Opracowała mgr Agnieszka Załęska pedagog PPP w Gorlicach – r. szk. 2008/09